Niet alle beheerplannen, gebiedsanalyses, factsheets bestemmingsplannen, communicatieplannen, onderzoeksverslagen rond de Sallandse Heuvelrug sluiten nauw op elkaar aan. Er is niet één document waaruit onomstreden blijkt welke maatregelen waar precies zullen worden uitgevoerd. En al helemaal niet wat de verwachte effecten van de maatregelen zullen zijn. Onlangs hebben we Staatsbosbeheer nog eens gevraagd hoe het nu zit met de definitief vastgestelde en onherroepelijke documenten en wat we op basis van deze onsamenhangende documenten nu precies mogen verwachten. Het concrete antwoord luidde: “Kort samengevat gaat het om drie problemen: versnippering, verdroging en verzuring. Gezien de sterke achteruitgang van de biodiversiteit willen wij de maatregelen gaan uitvoeren waarvan wij vinden dat we ze ook uit kunnen voeren”. Weer het standaard verhaal. Niets inhoudelijks. Onze iets specifiekere vragen zouden “in de PIP-procedure aan de orde (worden, CvD) gesteld en dat is ook het juiste onderdeel om de vragen beantwoord te krijgen”. Hoewel Staatsbosbeheer bestuurlijk trekker is van het omvormingsprogramma op de Sallandse Heuvelrug, verwijst men naar de (PIP-procedure van de) provincie. Als bewoners krijgen we een sterk gevoel van kastje, muur, geen antwoord. OK, hoe zit het dan met CO2?
De gedeputeerde
Al in juli 2017 vroegen we gedeputeerde Hester Maij, verantwoordelijk voor het gehele Natura2000-gebeuren in Overijssel, wat de effecten van de maatregelen zouden zijn op de CO2-huishouding in het gebied. Zij antwoordde “Ten slotte verbreedt u de scope van uw vragen verder naar bijvoorbeeld het klimaatakkoord. Ik begrijp de spanning die u daar ziet en ik ga ervan uit dat de staatssecretaris bij de implementatie van het klimaatakkoord ook rekening houdt met deze omgevormde hectares”. Het is bijzonder opmerkelijk dat de gedeputeerde uitgaat van aannames en goede bedoelingen, maar niet van controleerbare feiten. Nog opmerkelijker is dat ze vooraf al afziet van maatregelen.
Klimaatdoelen
In de Volkskrant van 8 oktober wordt uitgebreid aandacht besteed aan de klimaatdoelen. Gelukkig zijn we hier op de Sallandse Heuvelrug niet de enigen die een spanningsveld zien tussen de zogenaamde herstelmaatregelen en de klimaatdoelen. “Het is zo goed als uitgesloten dat de opwarming van de aarde beperkt blijft tot anderhalve graad die de wereldleiders zich in Parijs hebben voorgenomen”, zo schrijft de Volkskrant. Om de doelen te halen, zou een land zo groot als India moeten worden volgeplant met biobrandstofgewassen en bos. Blijven stringente maatregelen achter, dan warmt de aarde teveel op. Het gevolg is minder insecten, minder planten, minder gewervelden, minder biodiversiteit. En laten boskap, insecten en biodiversiteit nu net de kernwoorden zijn binnen de provinciale plannen voor de Sallandse Heuvelrug. Op Nu.nl (8 oktober 2018) valt te lezen dat premier Rutte binnen Europa hard wil pleiten voor “hogere targets” op het gebied van uitstootreductie. “Maar dit is wel een transitie die we met de hele samenleving moeten gaan doen”, aldus de minister-president. Laat hij dan eens in eigen land beginnen. Wellicht kan hij ervoor zorgen dat de provincie Overijssel zijn verantwoordelijkheid voor onze toekomst durft te nemen en afziet van de heilloze boskap. En het gaat niet alleen om dit gebied. Op heel veel plaatsen zien mensen de ernst van de situatie in. Neem de ingezonden brief van Gertjan Altena in de Volkskrant van 3 oktober jl. Hij schrijft dat Staatsbosbeheer de helft van de bomen aan de Bisonbaai in de Ooijpolder bij Nijmegen wil kappen vanwege de veiligheid (angst voor schadeclaims als gevolg van vallende takken). Hij pleit ervoor bomen door te laten groeien tot hun natuurlijke einde. Stichting de Woudreus heeft zich jarenlang verzet tegen massale boskap (en zo zijn er vele, vele voorbeelden): Ingezonden brief van de Woudreus
Herziening van de plannen
Het wordt de hoogste tijd dat de provincie Overijssel, en met haar de terreinbeheerders Staatsbosbeheer en Natuurmonumenten, de voorgenomen maatregelen op de Sallandse Heuvelrug herziet, omdat ze ruim over de datum zijn en alleen maar bijdragen aan extra uitstoot van broeikasgassen, met alle gevolgen van dien. Noch de gedeputeerde van Overijssel, noch de staatssecretaris kan zijn ogen sluiten voor de klimaatopgave waar we met z’n allen voor staan. En dan is het heel gemakkelijk om elk lokaal protest tegen ontbossing de kop in te drukken, maar wie het nieuws volgt, kan niet langer vasthouden aan de bestaande plannen. Het getij is veranderd; het wordt de hoogste tijd dat men de bakens verzet. “Alle partijen die aan de klimaattafels zitten, moeten verder kijken dan hun eigenbelang en over hun eigen schaduw heen springen. Het VN-rapport over klimaatverandering laat zien dat de economische gevolgen ongekend zullen zijn als we nu niets doen. Nederland kan met al zijn kennis en geld hierin het voortouw nemen”, aldus Joris Thijssen van Greenpeace op Nu.nl (8 oktober 2018).