Zo werkt het blijkbaar: een dag nadat we op deze site aangaven dat we nog geen antwoord mochten ontvangen op onze vragen omtrent de boskap en het vrijkomen van CO2, komt er toch een antwoord. Niet van gedeputeerde Hester Maij, maar van programmamanager Stijn van Wely. Hieronder het integrale antwoord:
“Hartelijk dank uw mail, waarin u uw zorgen uit over de maatregelen op de Sallandse Heuvelrug. Gedeputeerde Maij heeft mij gevraagd te reageren op uw schrijven.
U legt in uw mail een relatie tussen de rechtszaak van Urgenda tegen de Staat, CO2-reductie en maatregelen in het kader van het Programma Aanpak Stikstof met de vraag hoe deze zich tot elkaar verhouden. Ik licht u dat graag nader toe.
U heeft gelijk dat bossen een waardevol onderdeel zijn van de natuur in Overijssel. Op veel plekken werken wij daarom ook aan behoud en versterking van bossen. Op andere plekken krijgt kwetsbare natuur zoals heide of hoogveen meer ruimte om te overleven.
In heel Nederland liggen er meerdere uitdagingen op het gebied van natuur. Het behouden en verbeteren van bijzondere natuur is zo’n onderwerp, maar ook klimaatverandering en CO2. De Provincie Overijssel is dan ook actief deelnemer aan verschillende klimaattafels die door het Kabinet zijn ingesteld om de klimaatdoelen van Parijs in concrete maatregelen om te zetten. Vanzelfsprekend nemen wij, wanneer oplossingsrichtingen daarvoor in beeld komen, ook de verantwoordelijkheid die past bij onze rol.
Door tussen betrokken partijen onderling goede afspraken te maken, worden verschillende belangen tegen elkaar afgewogen om per geval de juiste maatregelen te treffen. Samen Werkt Beter is de formule in Overijssel waar provincie, gemeenten, waterschappen, natuurorganisaties, economische belangenorganisaties en de toeristische sector in goed overleg samenwerken om maatschappelijke opgaven het hoofd te bieden.
De Sallandse Heuvelrug is één van de 24 Natura 2000-gebieden in Overijssel, waar we de kans krijgen om de kwaliteit en oppervlakte van beschermde typen natuur te kunnen behouden en waar mogelijk te verbeteren. In zogeheten beheerplannen leggen overheden, na het verzamelen en verwerken van inspraakreacties, vast wat er op welke wijze nodig is.
Op de Sallandse Heuvelrug onderscheiden we meerdere problemen, waaronder verzuring, versnippering en verdroging. Een breed pakket van maatregelen wordt ingezet om deze problemen het hoofd te bieden. Al een aantal keer is met u daarover contact geweest. Eén van de maatregelen is het vergroten van het areaal heide en dit verbinden met het omliggende cultuurlandschap. Om dit te kunnen uitvoeren moet een deel van het bos, dat door de jaren heen zich steeds verder heeft uitgebreid, weer plaats maken voor de terugkeer van het oorspronkelijke heidelandschap met de diverse soorten planten en dieren die hier leven.
Ik hoop u hiermee voldoende geïnformeerd te hebben. Mocht u nog een nadere toelichting wensen, dan organiseren wij graag een gesprek.”
Uiteraard hebben wij nooit een relatie gelegd tussen CO2-reductie en de PAS. Dat laatste staat niet voor niets voor ‘stikstof’, hetgeen wat anders is dan CO2. We legden een verband tussen CO2-reductie en de voorgenomen boskap aan de westkant van de Sallandse Heuvelrug. Toch fijn dat de programmamanager dat andere verband nader wil toelichten. Hij schrijft dat de provincie op “veel plekken” werkt aan behoud en versterking van bossen. Waar dat dan mag zijn, staat er niet bij. En hoe ‘behoud en versterking van bossen’ is gedefinieerd ook al niet. Het is vooral kretologie, want concreet is het niet. In acht alinea’s is Van Wely niet in staat om uit te leggen hoe de kap van enorme oppervlakten bos valt te rijmen met CO2-reductie. De formule is ‘Samen werkt beter’. Maar samenwerken met de omwonenden van een gebied waar de klappen gaan vallen, is blijkbaar niet aan de orde. Het gaat er vooral om dat economische belangengroepen (lees: LTO-Noord, namens de boeren) een platform hebben en de natuurorganisaties een model hebben om de enorme subsidie aan uit te geven. Van Wely geeft aan dat men wil terugkeren naar het oorspronkelijke heidelandschap. Ook dat is kretologie. Want hoe bepaal je wat oorspronkelijk is? Door een willekeurig jaartal te kiezen! Maar stel dat die heide er komt, dan is ‘bos’ weer het oorspronkelijke landschap. Dat er inhoudelijke argumenten voor de maatregelen van de provincie zijn, zouden we nog kunnen accepteren, maar waarom zou men zo nodig terug willen naar een landschap van weleer? Dan moeten we ook terug naar de stikstofdepositie van weleer, het toerisme van weleer, de extensieve landbouw van weleer. Anders is dat argument een wassen neus. En Van Wely komt niet verder de standaard tekst over “uitdagingen rond verzuring, versnippering en verdroging”. Daar hebben we inmiddels genoeg over gezegd. We zien geen enkel argument om in deze tijd waarin het vijf voor twaalf is als het gaat om het terugdringen van CO2, bomen te gaan kappen, waardoor er veel CO2 vrijkomt en er op termijn heel veel minder CO2 zal kunnen worden ingevangen. Blijkbaar voelt de provincie zich niet verantwoordelijk. De kapplannen zoals ze er nu liggen, hoe weinig concreet ten aanzien van de verwachten resultaten dan ook, zullen onverkort worden uitgevoerd. Wat is er aan de hand dat de provincie zo rigide vasthoudt aan de oorspronkelijke plannen, met al die ontwikkelingen in de samenleving die schreeuwen om een oplossing? Hoe leest de provincie dan het Urgenda-arrest?!