Op 20 juni 2019 meldt Trouw dat een Friese boer zijn stallen in de buurt van natuurgebieden mag uitbreiden. Dat was ná de uitspraak van de Raad van State over de PAS. De provinciewoordvoerster bevestigt dat de provincie heeft gekeken naar het belang van de boer. Johan Vollenbroek van milieuorganisatie Mobilisation for the Environment wist niet wat hij zag toen hij de bekendmaking van de Friese vergunning las. “Dit kán niet, het mag niet”.

Toename van stikstofdepositie
Volgens het Algemeen Dagblad van 17 augustus 2019 bleek al in 1994 dat er in Nederland teveel stikstofverbindingen, zoals ammoniak, werden uitgestoten. Daarop is de PAS bedacht. De intensieve veehouderij heeft bijgevolg enorm kunnen groeien, waardoor de uitstoot van ammoniak fors is toegenomen. Johan Vollenbroek is voorzitter van Mobilisation for the Environment. Deze organisatie diende in 2015 een zienswijze van 22 pagina’s over de PAS in. Het ministerie van Landbouw heeft daar niets mee gedaan. Daarna bond Van Vollenbroeks organisatie de strijd aan met de overheid die (met de PAS) de extra stikstofdepositie toestond. De Raad van State heeft inmiddels korte metten met de PAS gemaakt. “Als de regering geen maatregelen neemt om de stikstofuitstoot drastisch te verminderen, dan zullen we dat op grote schaal juridisch gaan aanvechten. Maar dat willen we liever niet. Procederen kost veel tijd en geld en lost het probleem niet op.”

Overheidsmaatregelen
De stikstofcrisis is bij uitstek een Nederlands probleem. Ons land stoot veel meer uit dan andere Europese landen. In de Volkskrant van 16 augustus 2019 zegt Van Vollenbroek dat het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat de verhoging van de maximumsnelheid niet wil terugdraaien, dat Landbouw de veestapel niet wil inkrimpen en dat Economische Zaken geen energiecentrales wil sluiten. “Het klimaatakkoord zal weinig uitmaken voor de stikstofuitstoot. Ten eerste sluit het kabinet één kolencentrale, de andere vier stappen waarschijnlijk over op biomassa, oftewel het stoken van hout. Dat geeft per kilowattuur méér stikstofuitstoot dan steenkool. Daarnaast komen er veel biomassacentrales bij. Ook die stoten veel stikstof uit. Onbegrijpelijk dat een partij als GroenLinks voor biomassacentrales is. Maar het grootste probleem is dat het kabinet de intensieve veehouderij niet wil beperken. TNO heeft berekend dat de maatschappelijke kosten van de intensieve veehouderij, in de vorm van natuurschade, dierziekten en gezondheidsrisico’s voor de mens, veel groter zijn dan de economische opbrengsten. En toch is het inkrimpen van de veestapel een taboe”.

Leefklimaat
Het is onbegrijpelijk dat onze Nederlandse overheid de economische belangen van sommige sectoren zó zwaar heeft laten wegen, dat men bereid is geweest om daar onze leefomgeving voor op te offeren. Sterker nog, men heeft het verhaal zo weten te draaien, dat er op grote schaal natuurgebieden moesten worden omgevormd om zogenaamd een oplossing te bieden voor het stikstofprobleem. Inmiddels zijn er zoveel bomen gekapt dat de situatie voor de CO2-invang erger is geworden dan zij al was. Ook op de Sallandse Heuvelrug is een ongehoord groot stuk bos gekapt onder het mom van natuurherstel. Miljoenen euro’s aan belastinggeld zijn er besteed aan twijfelachtige communicatie en aan de ‘herstelmaatregelen’. En dat terwijl de overheid al decennialang op de hoogte is van het feit dat de stikstofkraan moet worden dichtgedraaid. Tel daarbij op wat Urgenda voor elkaar heeft gebokst op het gebied van CO2, dan ontstaat er een ontluisterend beeld van onze overheid en de bescherming van onze leefomgeving waarover de overheid zou moeten waken. Laten we accepteren dat het korhoen niet te redden valt op de Sallandse Heuvelrug en laat de overheid stoppen de bevolking min of meer te misleiden met berichten over natuurherstel. Laat de overgebleven bomen met rust en herstel de omgevormde gebieden door ze weer bosrijk te maken. Al jarenlang laat het natuurbeleid van de overheid te wensen over. Godzijdank zijn er organisaties als Mobilisation for the Environment en Urgenda en zijn er mensen als Marjan Minnesma, Valentijn Wösten en Johan Vollenbroek!