De voorzitter van LTO Nederland, Marc Calon, liet via de Telegraaf van 24 augustus 2019 weten dat we ons economisch hebben gegijzeld, omdat de 160 aangewezen Natura2000-gebieden te veel versnipperd zijn. Driekwart van die gebieden is overgevoelig voor stikstof. De Raad van State heeft duidelijk aangegeven dat economische ontwikkeling niet ten koste mag gaan van natuurgebieden en dat er geen voorschot genomen mag worden op toekomstige stikstofuitstootreducties.

Wat doet Nederland?
De uitspraak van de Raad van State heeft het nodige teweeg gebracht. Hoe zit het met de aanleg van wegen, van vliegveld Lelystad, van woonwijken? Kan die nog wel doorgaan of wordt de stikstofnorm overschreden met alle gevolgen voor natuurgebieden? Er zijn een aantal mogelijke oplossingen. Door het drastisch terugdringen van de stikstofuitstoot zullen natuurgebieden minder worden aangetast. Dat heeft echter gevolgen voor de economische groei zoals we die tot nu toe altijd voor ogen hebben gehouden. Omgekeerd kun je onderzoeken of met juridische trucs de uitspraak van de Raad van State kan worden omzeild of dat er serieuze alternatieven zijn, zoals de Commissie Remkes momenteel doet. Of, zoals Marc Calon van LTO Nederland bepleit, een zeer beperkt aantal natuurgebieden aanwijzen. Dan kan er wat verder weg van die gebieden ‘gewoon’ weer stikstof worden uitgestoten. Nederland is nu qua stikstof één van de grootste vervuilers van Europa. In een rechtsstaat zou het toch veel logischer zijn om je neer te leggen bij de RvS-uitspraak en te onderzoeken hoe je de samenleving zodanig kunt inrichten dat we niet alleen streven naar economische groei, maar naar een verdienmodel dat rekening houdt met duurzaamheid en leefklimaat. Dat vraagt een andere mindset!

Lobby
Calon heeft wel een punt als hij zegt dat we in ons kleine landje heel erg veel naast elkaar willen: verschillende internationale luchthavens, grote havens, bedrijventerreinen, woningen én natuur en recreatie. Alleen kiest Calon voor economische ontwikkeling ten koste van natuur, duurzaamheid en leefklimaat. Het lijkt wel of hij zich helemaal niets aantrekt van alle rapporten en waarschuwingen die ons (leef)klimaat betreffen. Dat kan in deze tijd gewoon niet meer. Maar de voorzitter van LTO Nederland heeft als belangenbehartiger van de boeren, een bij uitstek stikstofuitstotende sector, een grote vinger in de pap van de landelijke en Europese politiek. En dat terwijl organisaties die de toekomst van onze aarde, ons leefklimaat centraal stellen door de politiek beschouwd worden als hinderlijke luizen in de pels. Het lijkt er sterk op dat de overheid van die luizen probeert af te komen, niet van de vervuilers. Het is zeer moeilijk te bevatten dat onze overheid hierin volhardt in plaats van met duurzame oplossingen te komen.

Natuurbeheerorganisaties
Het is opvallend stil rond natuurbeheerorganisaties als Staatsbosbeheer en Natuurmonumenten. Onlangs hebben ze aangegeven na te denken over beperking van de boskap. We moeten afwachten of dat een serieuze geste is. Het blijft merkwaardig dat zij niet vanaf begin afstand hebben genomen van de natuurontwrichtende maatregelen die onze Nederlandse overheid heeft opgesteld en die de organisaties grotendeels zelf hebben moeten uitvoeren of nog moeten gaan uitvoeren. Ook die natuurbeheerorganisaties zitten blijkbaar verstrikt in de economische denkwereld van de overheid en de vrije markt. In eerdere stukken hebben we de verwoestende gevolgen van die maatregelen al uitvoerig besproken, zeker voor wat betreft de Sallandse Heuvelrug. Echter, in heel Nederland hebben we ermee te maken. Daarom tonen we u graag onderstaande no-budgetfilm van Robin Noorda:

BIOMASSALE KAALSLAG