Op één dag (10 december 2021) staan er twee artikelen in de Volkskrant die betrekking hebben op boskap.
Biomassa
Het eerste artikel (pag.2) gaat serieus over QR-codes voor houtstapels. Die codes geven aan waar het hout naartoe gaat en ze moeten de wandelaars geruststellen dat het hout niet eindigt als biomassa. Vanuit Staatsbosbeheer is het briljant bedacht en daarom gaan Natuurmonumenten en de provinciale landschappen het idee overnemen. Blijkbaar is er budget toegewezen om wandelaars gerust te stellen. Ondertussen gaat de ontbossing gewoon door. De wandelaars zijn pas gerust gesteld zodra hun bossen worden gerespecteerd, beschermd en gerevitaliseerd!
De QR-codes kennen zeven bestemmingen voor de gekapte bomen: constructiehout, plaatmateriaal, papier en karton, en dergelijke. ‘Slechts de toppen en dunne takjes eindigen soms als brandhout’, aldus Staatsbosbeheer. Wat er dan nog overblijft, dient als voedingsstof voor de bodem.
Woordvoerder Imke Boerma van Staatsbosbeheer beweert met droge ogen dat de organisatie bomen selectief weghaalt (‘dunning’) en men maximaal 75% oogst van wat er ook weer bijgroeit. Theoretisch zou dan het bosoppervlak over de jaren moeten groeien, maar het tegengestelde is het geval!
De Peel
Het tweede artikel (pag.19) gaat over natuurbeheer in de Peel. In de kop vraagt de krant zich af: “Hoogveenherstel of natuurverwoesting”? De bewoners die aan het woord komen verzuchten dat het een ware kaalslag is in de Deurnsche Peel. Zij spreken van natuurverwoesting. Het verzet van de bewoners was helaas vergeefs. De Raad van State wees dit jaar vrijwel alle bezwaren af. Zelfs een voorstander van het veenherstel vindt dat Staatsbosbeheer te rigoureus te werk gaat. Alleen al op de Deurnsche Peel ‘komt er 180 hectare nieuwe natuur om verdroging tegen te gaan’. Kosten: € 22 miljoen (exclusief grondverwerving). Met het project ontstaat er een andere natuur, maar volgens de bewoners wordt het vooral ingegeven door Europese natuursubsidies. ‘Het draait altijd om geld’.
Geruststelling
Niet alleen in de Peel is er fors gekapt. Ook in het Noord-Hollandse Duingebied, de Veluwe, afijn noem maar op, en zeker ook op de Sallandse Heuvelrug. Per saldo verdwijnt er in Nederland meer bos dan dat er bijkomt (los van het feit dat nieuwe aanplant niet gelijk een bos vormt). Overal waar gekapt wordt, komen bewoners in het geweer. En overal gaat de boskap gewoon verder. De macht van het geld. En de terreinbeheerders zoeken nu de ‘oplossing’ in het geruststellen van wandelaars door met QR-codes aan te geven dat het hout vooral constructiehout is en nauwelijks naar biomassacentrales gaat. Bovendien gaat het natuurlijk om ‘natuurherstel’. Helaas is daar niets natuurlijks aan. Hoe lang mag Staatsbosbeheer nog doorgaan voordat het besef doordringt dat er straks geen bos meer over is en alle noodzakelijke functies van het bos zijn verdwenen?